Ne Olur Kalbime Dokun
Umudumu uzattım, mis kokulu gülüne,
Dokunamadım yumuşacık tenine,
Saçların savrulmuş meltemlerde,
Hayalimi hiç olmazsa göndersem sinene,
Misafir der, alır mısın gönül evine?
Bir sıcak gülüşündü, umudum,
Kalbimde heyecanımdı, kokun,
Dudağımda bir tebessümdü yüzün,
Dilimde adın, bitmez sözüm.
Kalbime batan dikenin mi, sevdan mı?
Kalbimi yakan gül tenin mi?
Yüreğimdeyse inceden bir sızın,
Sızan kan mı, umutsuzluğum mu parmaklarımdan?
Bu sızan sıcak kan değil, sen,
Sızıyorsun damarlarımda inan bilsen.
Sen belki, habersizsin bütün hayallerimden,
Fakat, bir bilsen, kalbim çarpıyor hep sen,
Sen dokunmazsan kalbime, ben nasıl yaşarım.
Sen kalbime dokunmazsan, ben asıl yanarım.
Ne olur gel dokun, sensiz kalbime,
Ama ne olur, kalbime tek sen dokun,
Dokun ki, hayat bulayım,
Dokun ki, seninle seni yaşayayım…
Ahmet TULGANER
25/Eylül/2010 00:25
