Bir şiir okursun,
Yüreğini titreten,
Sözleri bir ok gibi,
Saplanır kalbine,
Ayağın yerden kesilir,
Uçarsın bulutlarda,
Ah çekersin, derinden,
Keşke dersin, keşke,
Ben de böyle şiirler yazabilsem.
İçimdeki yangını anlatabilsem,
Duygularımın şahlanışını dile getirsem.
Hiç üzülme bence kayıpta değilsin.
Şiir yazmak nasıl bir kabiliyetse,
Şiir yazdırmak da bir kabiliyettir.
Sen belki yazamıyorsun fakat;
Unutma! O güzel şiirleri yazdıransın.
Yazdıran olmazsa şiir yazılır mı?
Şimdi söyle bakalım bana,
Asıl kabiliyet, yazanda mı?
Yoksa yazdıranda mı?
Sen şiirlerimin eşsiz kaynağısın.
Sen ilhamım, hayat menbağımsın.
Sen çekilmez dünyamın çekilir yanısın.
Sen her düştüğümde el uzatanımsın.
Sen Allah’ın bir lutfu, beni koruyan meleğisin.
Sen hayatımı anlamlı kılansın.
Sen karanlık dünyama ışık saçansın.
Sen ne kadar güzellik varsa, üstünde taşıyansın.
Sen gözümün nuru, bakışıma anlam katansın.
Sen değersiz bedenime, ruh katansın.
Sen ölmüş ruhuma, hayat verensin.
Sen iyi ki varsın.
Sen iyi ki varsın…
Ahmet TULGANER
10/Temmuz/2010
16:11
