Bekleyeceğim
Esen rüzgar götür beni gittiğin yere.
Duramıyorum buralarda,
Sığamıyorum dünyaya,
Dünya ne kadar küçükmüş.
Beden iki metreye sığarken,
Ruhuma dar dünya.
Dar ettin sen bana, dünyayı dar.
Sakındım seni her şeyden,
Sakındım da ne oldu?
İşte başıma gelenden belli.
Sen benim gözümden bile sakındığımdın.
Seni kendimden bile kıskanırdım.
Biliyorum,
Sana bir gün olsun “seni seviyorum” demedim.
Ama biliyorsun seni severdim.
Zerlerime kadar bunu sana hissettirdim.
Biliyorum, bana inanmadın.
Gözlerim sana sevdiğimi söylemez miydi?
Hiç yalan gördün mü baktığında?
Sana dokunuşumda mı yalandı?
Ya seni öpüşüm, oda mı sahteydi?
İnanmadın biliyorum.
Giderken ışığı açık bırakıp gitseydin.
Kapadın ışıklarımı, söndürüp de gittin.
Yüreğimi de söndürüp gitseydin ya,
O yangınlarda kül oldu,
Enkazı bile kalmadı.
Ama sen ardına bile bakmadın giderken.
Kapıyı bile çarpmadın çıkarken.
Usulca, sessizce girdiğin hayatıma,
Aynı sessizlikte gidiverdin.
Belki, kim bilir bir gün,
Anlarsın hatanı, dönersen geri.
Beni beklerken bulacaksın, seni.
Evet bekleyeceğim seni dön geri.
Belki dönmezsin, ama ben yine bekleyeceğim seni.
Kapanmış olsa da gözlerim.
Ben seni mezarda yine bekleyeceğim.
Ben seni mezarda yine bekleyeceğim…
Ahmet TULGANER
30-Temmuz-2009
02:30
