İtiraf Edemediklerim -2-
Hani bana derdin ya hep:
“ Sen bana, çok şey öğrettin”
Fakat sen bana tek şey öğrettin.
Bazen az çoktan, çoktur bilir misin ?
Öyle tek bir şey ki,
Her şeyi içine alan tek,
Bütün benliğimi kaplayan tek,
Tek, SEN…
Hayatımdan bunca takvim koparken, öğrenemediğim bir şey.
Adını bildiğim fakat, tadını bilmediğim bir şey,
Aşktı bunun adı, sevmek yürekten.
Aşkın adı artık, SEN…
Biliyor musun sana hep derdim:
“Ben sevemem, çünkü bende kalp yok”
Evet şimdi gerçekten yokluyorum da kalbim yok.
Çünkü artık o sende.
Ne kadar susamışım aşka , sevmeye,
Ne kadar ihtiyacım varmış,
Eskiden de ağlardım,
Şimdi yine ağlıyorum, sensizliğe…
Olsun sen artık sevmesen de beni,
Ben yürekten seviyorum seni.
Çünkü verdiğin armağan dünyalara bedel,
Ben sanırdım sevemem kimseyi,
Seni sevince anladım gerçeği.
Bak gözlerim doldu yine,
Ağlama vaktim geldi,
Bana biraz müsaade…
Bir sözünü daha hatırladım yine, ağlarken,
Daha bir çok aktı göz yaşlarım.
Hadi bana derdin ya :
“Aslında benim sesim hiç güzel değildir.
Seninle konuşunca güzelleşir,
Şiirleri, şarkıları sana okuduğum için,
Senin için güzelleşir”
Hayır,
Hayır, sen yalancısın.
Seni, başkalarına şiir okurken duydum.
O kadar güzeldi ki, sesin,
Seni kıskandım,
Sesini kıskandım,
İçim acıdı,
Mideme sancılar girdi,
Kalbim sıkıştı.
Ama ne yalan söyleyeyim,
Çok da beğendim.
Çok ahenkli, içten,
Sıcacık ve duyguluydu sesin.
Artık sadece hatıraydı bunlar bana,
Fakat itiraf edeyim,
Seni gerçekten çok sevmişim.
Sevmişim dediğime bakma, hala da seviyorum.
Sen olmasan da,
Sana dokunamasam da,
Gül tenini koklayamasam da,
Zeytin karası, gözlerine bakamasam da,
Pamuk ellerini tutamasam da,
Kiraz dudaklarını öpemesem de,
Sen bana geri dönemesen de,
Sen hep benim olacaksın.
Hep kalbimde kalacaksın…
Sana bunları zamanında söyleyemedim.
Keşke söyleyebilseydim.
Bunları kendime bile itiraf edememiştim.
Belki de itiraftan korkmuştum.
Neyse bana yine müsaade,
Ben ağlamaya gidiyorum…
Ahmet TULGANER
20-Ağustos-2009
22:26
