Umutlar Ahirete Kaldı
Gün batıyor ufuk da,
Aşk, gizlenmiş puslu gecede,
Mavi düşlerim, bir başka bahara,
Kara bulutlar kaplamış geleceği.
Uzaksa ufukta an,
Veya, hayalse katığın,
Afet görünmez,
Hatta rahmet sanılırmış.
An geldiğinde beklenen,
Hayal, rahmet umarken,
Gerçekler afetle buluştuğunda.
Çığlıklar sarar,
Boğar ümitleri.
An kurtuluş derken,
Hayatın savrulur, dört bir yana acımasız.
Bir bakmışsın gökyüzüyle buluşmuşsun,
Birden yere çarpmışsın sonra.
Buluştuğun an yerle,
Savrulur arza, bütün ümitlerin.
Canın çıkar, sökülür kalbin,
Nefesin kesilir.
Son an olur, ölüm umudun.
Yine kalmıştır, kavuşma ahirete.
Yok alışkınız biz sevenler, tasalanmayın.
Biz sevsek yetmezdi, üç günlük dünya,
Taşıyamazdı sevgimizi.
Ağır bu sevda,
Ağır bu ümit,
Taşıyamaz dünya.
Sınırsız yaşayacağız biz sevenler bu aşkı,
Sınırlı bu dünya,
Sınırsızsa aşk ümidin,
Sınırsız olmalı mekan,
Var mı dünyada buna imkan?
O zaman,
Umutlar yine ahirete kaldı…
Ahmet TULGANER
22-Ağustos-2009
18:59
