Aynadaki Göz
Göz deyip geçmemeli insan.
Göz vücut denilen, sarayın
Dışa açılan penceresi.
Her uyandığımızda sabah,
Aralarız yavaşça perdeyi.
Her doğan yeni günle.
Sıcak bir umut dolar içimize.
Gerçekten göz müdür?
Gören objeyi, gönül mü?
Göz müdür sevilen?
Ruh mu?
Gözler hep aynı gibidir.
Fark renginde mi?
Bakan mı önemli, taşıyan mı?
Göz bir kirpiği taşıyamazken.
Taşıyabilmek kolay mıdır gözü?
İnsan mıdır taşıyan gözü?
Yoksa göz müdür, taşıyan insanı?
Gözler ruhun aynası,
Aynada görürsün insanı.
Ben aynada bir göz gördüm,
Rengi sıradan.
Bakışı yürek yakan.
O an durdu sanki zaman…
Ahmet TULGANER
10-Mayıs-2008
18:52 |
