Umut Treni
Tren yolu hüzün kokar,
Kıvrılarak uzaklaşırken tren,
Kıvrım kıvrım burulur miden.
Uzaklaşan teren değil, hayatındır.
Trene koyup gönderdiğin, umutların.
Geleceğin, hayallerin.
Tren rayları boş nicedir.
Giden umuttan bir haber yok.
Getir tren ne olur,
Nereye götürdüysen, benliğimi,
Ruhumu, hayatımı geri ver.
Yapraklar soldu, döküldü,
Kaç bahardır.
Hiç olmazsa son baharda getir,
Aldığın hayatımı.
Sen getirmezsen onu bana,
Bil ki ben gideceğim ona,
Son tren yolculuğum olacak belki ama,
Hiç olmazsa kavuşacağım ben ona…
Ahmet TULGANER
27-Haziran-2008
17:15 |
